Amerraind RPG

Zynis · Wysłany: Śro 9:52, 21 Mar 2007 Temat postu:

- Wynoś się Ralza - warknął krótko Zynis - Pókim zdania nie zmienie

Arai Ralza · Wysłany: Śro 16:52, 21 Mar 2007 Temat postu:

Ralza zaczął powoli się wycofywać, patrząc się cały czas na Zynisa.
- Pozdrów Areję - rzucił. - Do zobaczenia, Dago.
Demon obrócił się i odszedł. Coś miał wrażenie, że już nigdy nie będzie mógł tu przyjść. chyba, że po śmierć.

Arai Ralza

Ralza stanął przed bramą gospodarstwa. Długo się zbierał, aby wejść do środka - nie miał dobrych wieści. Traxa wiedział, co robi - wysłał Ralzę, aby samemu się w to nie wydurniać - lepiej zrobić z kogoś obcego posłańca złej nowiny. Stał więc i czekał, aż się przełamie. W myślach starał się ułożyć jakąś sensowną przemowę.

Zynis

Dago wybiegł na podwórze. Od razu zobaczył znajomego demona. Podbiegł do niego.
- Pobawić się ze mną znowu? - zapytał się.

Arai Ralza

Demon przez chwilę stał bez słowa, patrząc na Dago. Uśmiechnął się.
- Oczywiście - zapewnił, przeskakując przez płot. - W wojnę, zgadłem?

Zynis

Maluch pokiwał ochoczo głową.
- Ja będę odważnym Smokiem - powiedział podnosząc patyk - A ty... szkaradnym elfem - powiedział po chwili zastanowienia.

Arai Ralza

Ralza wziął do ręki kijek. Szlag, co ja robie... Powinienien pójść do Areji, powiedzieć jej o wszystkim. A ja jak tchórz - odwlekam moment, bawiąc się z jej synem.
- Miej litość - zażartował, pozwalajac chłopcu zacząć.

Zynis

Chłopak miał sie już rzucić na demona. Gdy drzwi domu otrwały się z hukiem. Staneła w nich Areja. Na jej twarzy odbijał się gniew.
- Mówiłam coś - powiedziła schodząc ze schodów prowadzących do wnętrza budynku.

Arai Ralza

Ralza podszedł do Areji.
- Nie przyszedłbym, gdybym nie musiał - zapewnił. - Porozmawiajmy, proszę cię, muszę ci powiedzieć coś ważnego.

Zynis

- Wątpie - wrakneła patrząc Ralzie prosto w oczy. Dago tupnął nogą i powiedział - Ja chce walczyć ze szkaradnym elfem!

Arai Ralza

Ralza uśmiechnął się do Dagona.
- Szkaradny elf musi przez chwilę porozmawiać z twoją mamusią - wyjaśnił, po czym spojrzał na Areję. - Areja, to bardzo ważne. Proszę, daj mi powiedzieć, z czym przyszedłem.

Zynis

- Masz pięc minut - powiedziła. Jej wzrok był wbity w Ralzy, gdyby mógł zabijać, to demon już by nie żył - I ani sekundy więcej.
- A będę mógł potem zabić szkaradnego elfa? - dopytywał się maluch.

Arai Ralza

- Wejdźmy moze do środka - zaproponował. - Dago nie powinien tego słyszeć.
Ralza mówił bardzo cicho.

Zynis

Areja kiwneła tylko głową i odwróciła sie i weszła do budynku. Nie czekając na demona.

Arai Ralza

Ralza wszedł za Areją. Nie wiedział, od czego zacząć.
- Chodzi mi... O Zynisa... - wydukał w końcu, jednak cała reszta utknęła mu w gardle.

Zynis

- O co chodzi? - zapytała się zniecierpliwona kobieta.

Arai Ralza

Ralza westchnął i spuścił wzrok.
- Zynis nie żyje - wypalił grobowym tonem. - Przykro mi.

Zynis

Areja chwile milczała.
- Nie - powiedziła jak echo.

Arai Ralza

Demon postąpił krok w stronę Areji.
- Twój mąż został zamordowany - starał się wyjaśnić. - Zostanie pochowany z wszelkimi honorami.
Ralza wiedział, że źle prowadzi tę rozmowę, ale nie było już odwrotu.

Zynis

- Nie - powtorzyła jeszcze raz kobieta. Osuneła się na ziemie.

Arai Ralza

Ralza posadził Areję na ławce. Chwilę czekał, aż się obudzi. Nie chciał jej cucić, tak było chyba lepiej.

Zynis

Areja otworzyła powli oczy. Swiat przestał już wirować Nie, nie, nie, nie, nie powtarzła sobie w myślach.
- NIE - jękneła głośno, osuwając się ne padłoge i kryjąc twarz w dłoniach - Kłamiesz!

Arai Ralza

Ralza wstał z ławki.
- Nie kłamię - zapewnił. - Uwierz mi, to prawda. Bolesna, ale musisz się z nią pogodzić.
Demon postąpił krok w stronę Areji, nie mając odwagi, aby ją pocieszyć. Nie umiał z nią normalnie rozmawiać.
- Przykro mi - szepnął.

Zynis

[ A myślałem że to ja jestem bez serca, ale ten demonek na głowe mnie bije]

Areja spojrzała przez łzy na Ralze.
- Nie - powtorzyła po raz kolejny - On żyje.
- Zynis! - krzykneła histerycznie.

Arai Ralza

Ralza nieporadnie spróbował przytulić swoją córkę, aby dodać jej otuchy.
- Zynis nie żyje - powtórzył jak echo, jednak czy Areja to słyszała? Nie wiadomo.

Zynis

Areja wtuliła się w ramię ojca i zaczeła głośno szlochać.
- Nie, nie, nie - powtarzała w kółko.

Arai Ralza

[szok o0]

Ralza głaskał Areję po włosach, pozwalając jej się wypłakać. Mówił jakieś pokrzepiające słowa, ale cicho - wolał, aby się wypłakała.

Zynis

Kobieta płakała jeszcze kilka ładych minut nim się nie uspokoiła i zdołala spojrzeć na Ralze.
- Powiedz że to nie prawda

Arai Ralza

Demon spuścił wzrok.
- Niestety, nie mogę - szepnął. - Przykro mi.

Zynis

Areja wtuliła ponownie głowe w ramie Ralzy.
- Czemu? - zapytała się bez głośnie.

Arai Ralza

Co czemu? Ralza nie zadał tego pytania.
- Był żołnierzem... - zauważył, jakby to miało tłumaczyć śmierć w tak młodym wieku.

Zynis

Areja wstała na chwiejnych nogach. Jej twarz była napuchnięta, od płaczu.
- Dago - wyszpetała i ruszyła w kierunku drzwi.

Arai Ralza

- Zaczekaj - poprosił córkę. - Nie idź jeszcze do niego. Nie mów mu o tym teraz, może śpi. Niech lepiej nie widzi cię w takim stanie.

Zynis

Areja obróciła się w stronę ojca.
- Ale on musi wiedzeć - probowała zaprotestować. Ale w tym samym momęcie nogi odmówiły jej posłuszeństwa i osuneła się na podłoge.

Arai Ralza

Demon doskoczył do córki i podtrzymał ją. Pomógł jej usiąść na ławce, po czym przyniósł jej świeżej wody w skórzanym kubku.
- Wypij, zrobi ci się lepiej.

Zynis

Areja przyjeła kubek bez protestu. Nie miała na to siły. Powoli wypiła zawartości kubka.
- O boże - wyszeptała sama do siebie.

Arai Ralza

Ralza usiadł obok Areji.
- Zawsze możesz na mnie liczyć - zapewnił. Wiedział, że teraz będzie potrzebowała pomocy z jego strony.

Zynis

Kobieta spojrzała na Ralze.
- Dziękuje - wyszpetała.

Arai Ralza

[fajnie brzmi "wyszpetała" ^^]

Ralza już wiedział, co zrobi, by pomóc córce - nie może być przy niej, ma zbyt wiele spraw do załatwienia przed odejściem, ale pomoże z pogrzebem Zynisa i spróbuje jakoś zapewnić jej godne życie.
- Jestem ci to winien, prawda? Kiedys nie sprawdzałem się jako ojciec, to teraz przynajmniej się postaram.

Zynis

Areja uśmiechneła się przez łzy do ojca.
- Nic mi nie jesteś winen - powiedziała.

Arai Ralza

Ralza starł z jej twarzy łzy rękawem. Nie miał żadnej chusteczki, nie nosił, chociaż wypadało.
- Ale ci pomogę - zapewnił. - Prześpij się teraz, to ci dobrze zrobi.

Zynis

Areja pokiwała głową i wstała z ławki.
- Ktoś musi się zająci Dago - powiedziała

Arai Ralza

- Ja mogę to zrobić - obiecał demon. - Dago to bardzo miłe dziecko.

Zynis

- Dobrze - powiedziała Areja. I wyszła z izby.

Arai Ralza

- Przyjdę rano - oświadczył Ralza, nim drzwi za Areją się zamknęły. Przez moment siedział na ławce, po czym opuścił gospodarstwo - musiał załatwić kilka spraw.

Zynis

Areja weszła do pustego salonu. Nie przespała większości nocy. Usiadła na krześle i schowała twarz w rękach. Dalej nie mogła uwierzyć.

Arai Ralza

Ralza zapukał w futrynę, przekraczając pórg domu.
- Jak się dzisiaj czujesz? - zapytał.

Zynis

Areja spojrzała na swojego ojca.
- Źle - mrukneła.

Arai Ralza

Ralza usiadł obok córki i wziął ją za rękę.
- Musisz teraz odpoczywać, to był dla ciebie szok, rozumiem to. Może chcesz, żebym przysłał ci kogoś do pomocy w gospodarstwie?

Zynis

Areja pokręciła głową.
- Poradze sobie. Tylko że Dago - zamilkła na chwile - Mędę musiała go gdzieś wyslać tylko nie mam gdzie