Amerraind RPG

Yssel

Yssel wzruszyła beznamiętnie ramionami. Obejrzała się, czując pełen wyrzutu wzrok rudowłosej.
- Znajdziemy ci innego - zapewniła.

Enlil Rachna

- Przestraszył się, najwyraźniej - zaśmiała się Enlil - Słaba głowa, słabe nerwy...

Yssel

Yssel zawtórowała Enlil śmiechem, nie zaprzątając sobie głowy mężczyzną, chociaż ewidentnie działo się z nim coś złego i wyczuwała od niego bardzo nieprzyjemne wibracje.
- Idziemy stąd - zdecydowała. - Nie widzę tu już nikogo ciekawego. Chciałaś gdzieś mnie zaprowadzić, prawda, Enlil?

Enlil Rachna

- Tak, w mroki miasta - uśmiechnęła się lekko - Jeśli się nie boisz - mrugnęła, wstając i zarzucając chustę na ramiona

Yssel

Yssel przeciągnęła się miękko i skrzywiła wargi.
- Będę udawać dzielną i odważną - oświadczyła, wstając leniwie i robiąc miejsce rudowłosej.

Enlil Rachna

- Ruda, zostawiamy Cię, jeśli nie masz nic przeciwko. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy! - rzuciła na odchodnym, opuszczając lokal i zostawiając garść monet za napitek.

Yssel

- Do zobaczenia - rzuciła z uśmiechem Yssel, dopijając do końca piwo i wychodząc za jasnowłosą elfką.

Alcander Faust

Faust wszedł do karczmy i skrzywił się na widok tłumu. Dużo hałasu, krzyku, a ani jednego barda, który by rozjaśnił to wszystko odrobinką poezji i brzekiem strun, ocenił, siadając. Zamówił absynt. Już wiedział, że wino będzie smakowac jak końskie szczyny.
Kelnerka po chwili przyniosła zamówienie, Faust rozpuścił kostkę cukru i zaczął pić, powoli, na elficką modłę. Stwierdził z zadowoleniem, że możę i nalewka nie smakuje jak dawniej, ale przynajmniej czuje, że pije coś dobrego.

Arai Ralza

Ralza, wracając do domu, postanowił wstąpić jeszcze na kieliszek wina do Czerwonego Powoju. W środku nie było wcale zbyt tłoczno - jeszcze za wcześnie, aby zaczęli się schodzić. Demon zamówił kieliszek białego wina, po czym rozejrzał się za jakimś wolnym stolikiem. Nagle zauważył Fausta, który siedział w jakimś ciemnym kącie i sączył swój trunek. To dopiero przypomniało demonowi, że był z architektem umówiony, aby pójść odebrać od niego plany. Podszedł.
- Witaj - mruknął. - Mogę się dosiaść?

Alcander Faust

Faust odstawił kiliszek na stolik.
- Proszę - odpowiedział wypranym z wszelkich emocji głosem. Jakoś nie w smak było mu spotkanie z de Morganem, ale nie chodziło tu o oólne zgorzknienie jakie go opanowało. Nagle zdał sobie sprawę, że coś jest nie tak z tym facetem.

Arai Ralza

[Oho ^^]

Demon usiadł naprzeciw Fausta w chwili, kiedy kelnerka przyniosła mu kieliszek wina. Pociągnał niewielki łyk.
- Wybacz, ze nie przyszedłem po plany, ale zostałem pilnie wezwany do stolicy - usprawiedliwił się.

Alcander Faust

- To nie ma znaczenia - uciął delikatnie Faust, nadal ze średnim entuzjazmem. - Plany są gotowe i leżą w moim domu. Nie powinny uciec.

Arai Ralza

Ralza skinął ze zrozumieniem głową, uśmiechając się przy tym pogodnie.
- Racja, nie uciekną - mruknął. - Mogłem w sumie uprzedzić cię o swoim wyjeździe - nie musiałbyś się spieszyć, a plany mógłbyś ewentualnie zostawić w siedzibie gildii...

Alcander Faust

- Zastanawiałem sie nad tym - mruknął. - Mówiłeś jednak, że dopiero będziesz poruszał ten temat na tym waszym posiedzeniu, wolałem więc je zatrzymać.
Milczał przez chwilę, po czym dodał:
- Mógłbym dać ci je nawet teraz, gdybyś chciał iść do mojego domu.

Arai Ralza

- Oczywiście - odparł demon. - Możemy iść, kiedy tylko będziesz chciał. Ja nie mam dzisiaj nic ciekawszego do roboty.

Alcander Faust

- Więc chodźmu - wycedził beznamiętnie Faust, wstając. - Wskażę drogę.
Dasz mu plany i pójdzie...
A może by się tak troszkę pobawić...?
Puścisz go wolno!
Obaj po chwili wyszli z karczmy.

Finegas Lehel

Finegas wszedł do karczmy i usiadł przy zupełnie wolnym stoliku - nie było tak tłoczno, jak się spodziewał. Zamówił czerwone wino i polecił przynieść sobie stołeczną gazetę, wydawaną jako jedyny tego typu druk w Amerraind przez króla Ethrila.

Finegas Lehel

Elf wypił, przeczytał gazetę, po czym wstał od stołu i odjechał.
Miał złe przeczucia i wydawało mu się, że z Ralzą dzieje się coś niedobrego... Postanowił więc wracać czym prędzej do kamienicy, gdzie demon na pewno będzie go szukał, ale wcześniej jeszcze poszedł odstawić konia do stajni.

Isi

Isilra i Fay weszły do karczmy i zajęły jeden z wolnych stolików. Obie zdjęły wilgotne od śniegu płaszcze, a półelfka również biały kapelusz. Kiedy podeszła kelnerka, Is zamówiła dla obu, nawet nie pytając Fay, napar ziołowy i zwróciła się do przyjaciółki.
- Dlaczego wróciłaś?

Fay Wolfwing

- A dlaczego nie miałabym?

Isi

Isilra prychnęła i rozejrzała się po karczmie.
- Nie odpowiadaj mi pytaniem na pytanie.

Alcander Faust

Faust weszedł do karczmy z wyniosłą miną, rozplątując szal. Po chwili zajął miejsce opodal wejścia i zamówił absynt. Nie rozglądał się za znajomymi, nawet nie zamierzał z nikim rozmawiać. Kiedy przyniesiono napój, posłodził i zaczął pić, popatrując od niechcenia na gości, ze wstrętem wypisanym na twarzy.

Fay Wolfwing

- Wiesz, kiedy odchodze i nic nie mówię, to oznacza, że zamierzam wrócić.

Isi

Dziewczyna dostrzegła Fausta już w chwili, kiedy wszedł do karczmy. Uśmiechnęła się do niego, ale najwyraźniej jej nie zauważył.
- Przyzwyczaiłam się do czegoś innego, zwykle rozstajemy się bez pożegnania - prychnęła, nie patrząc na Fay.
W tym czasie kelnerka przyniosła napary. Is z radością przysunęła do siebie duży kubek i ogrzała o niego ręce.

Fay Wolfwing

- Przecież się spotkałyśmy! - parsknęła Fay, upijając łyk naparu.

Isi

- Po dwóch latach - dodała, patrząc wciąż na Fausta siedzącego niedaleko okna. - Gdzie byłaś? Mam nadzieję, że tym razem spotkamy się szybciej - jutro wyjeżdżam - poinformowała.

Fay Wolfwing

- Wyjeżdżasz? Na jak długo? I gdzie? - Fay wydawała się lekko zaskoczona.

Isi

- Do stolicy, nie wiem na ile - mruknęła niechętnie. - Ale mów, co u ciebie. Gdzie byłaś? Jak tam z Araiem? - zaczęła pytać, a jej twarz rozjaśnił uśmiech.

Fay Wolfwing

- Do stolicy? Po co? A u mnie... No, w sumie nic, oprócz tego, że po tylu latach poszukiwania dowiedziałam się coś o Księdze! A z Araiem? No, raczej dobrze.

Isi

- Mam kilka swoich spraw do załatwienia. Magia, - mruknęła. - Cieszę się w takim razie. Jak się Arai czuje? Pewnie słyszałaś o pewnych niemiłych wydarzeniach...
Isilra napiła się trochę i spojrzała przez chwilę na przyjaciółkę.

Fay Wolfwing

- Niemiłych wydarzeniach? - zapytała. - O co konkretnie chodzi?

Isi

- Skoro ci nie mówił to i ja nie będę tego powtarzać - odparła i dopiła napar. Zaczęła bawić się kubkiem i myśleć o Damonie. Co jakiś czas zerkała na Fausta - nie podobało jej się, że nie zauważył jej obecności.

Fay Wolfwing

Fay zmarszczyła brwi.
- Właśnie...
Zaczęła czytać list, który dała jej jedna ze służących.
- On wyjechał? Może spotkacie się w stolicy?

Isi

- Nie wiem, obojętne mi to - odpowiedziała wzruszając ramionami. - Co masz zamiar dalej robić? - zapytała nagle. - Wiesz... ze swoim życiem?

Fay Wolfwing

Zamrugała.
- Ze swoim życiem? Eee... No jak to co? Szukać Księgi, tak myślę.

[A Ralzy to już łajza nie uwzględni]

Isi

Dziewczyna westchnęła. Rozmowa z Fay w ogóle się nie kleiła, a jej humor wcale się nie polepszył.
- Aha - mruknęła tylko.

Fay Wolfwing

- Eee... A ja słyszałam o jakimś twoim znajomym - powiedziała tonem sugerującym, że chce, żeby Isi rozwinęła temat.

Isi

Isilra nie podniosła nawet głowy wyrażając tym swoje zainteresowanie słowami przyjaciółki.
- Jakim znajomym?

Fay Wolfwing

- No, Arai mówił mi, że mieszkasz teraz u jakiegoś swojego znajomego. - Fay parsknęła.

Isi

Nie była zadowolona, że Fay porusza ten temat.
- Można i tak powiedzieć. Jesteśmy ze sobą - wyjaśniła bez entuzjazmu.

Fay Wolfwing

- O? Ale widzę, że niezbyt chcesz o tym mówić.
Fay napiła się trochę naparu.

Isi

- Jak zwykle spostrzegawcza - burknęła pod nosem i podniosła głowę. - Wyjechał dzisiaj bez pożegnania, nie wiem dokąd. Zostawił tylko krótki list - wyjaśniła.

Fay Wolfwing

- To tak jak Arai! Ale jestem pewna, że gdyby mógł, to pożegnałby się ze mną.

Isi

- Jestem pewna, że Damon miał taką szansę - prychnęła odstawiając pusty kubek na stół. Zawołała kelnerkę.

Fay Wolfwing

- Miał? Może jednak coś nagle przyspieszyło jego decyzję o wyjeździe i nie zdążył?

Isi

- Nie broń go. Wiem, że miał taką szansę. Ale on taki już jest... - westchnęła.

Fay Wolfwing

- Czemu z nim jesteś? - zapytała nagle Fay. - Nie wyglądasz na zbytnio zadowoloną.

Isi

- Kocham go - powiedziała najprościej jak się dało. - Przynajmniej tak mi się wydaje - dodała i zamówiła kolejny napar, tym razem z mocniejszych ziół.

Fay Wolfwing

Fay skinęła głową.
- Wiesz, przynajmniej ci coś napisał, nie tak jak ja - zażartowała, co raczej niezbyt jej wyszło.

Isi

Isilra spojrzała na Fay jakby ta poskradała rozum i pokręciła głową.