Amerraind RPG

Richard

Mała gopsoda znajdująca się w okolicy głównej bramy. Spotykają sie tu strażnicy i żolnierze pod służbie. Stoły porożucane są po całej sali. Nie raz wybuchają tu awanturu.

Richard otworzył drzwi i wszedł do środka. Narazie było prawie pusto. Udał się do stolu w końcie i usiadł. Po chwili kelnerka przyniosła mu kufel piwa.

Isi

Isilra, zadowolona z powodu, że udało jej się sprzedać Zina za niezłe pieniądze postanowiła udać się przed podróżą jeszcze do karczmy - na łyk czegoś ciepłego. Zostawiła konia w niewielkiej stajence, przypominajacej bardziej szopę niż mniejsce dla koni, która należała do karczmy. Weszła do środka gospody i skierowała się do baru. Zamówiła napar ziołowy i zajęła miejsce przy jednym z wolnych stolików. Westchnęła. Zdjęła płaszcz i powiesiła obok siebie na krześle, z zadowoleniem wyobrażając sobie jak monety brzęczą w sakiewce. Kapelusz jedynie poprawiła i zaczęła bębnić paznokciami o blat stolika przyglądając się gościom.

Richard

Richard przypatrywał się wchodzącej elfe. Gdy usiadla przy jednym ze stolików, podszedł do niej.
- Nie skończyliśmy rozmowy - zauważył siadając

Isi

Dziewczyna podniosła głowę. Kiedy zobaczyła, kto do niej podszedł udała całkowity brak zainteresowania jego osobą.
- Tak? Ja ją skończyłam.

Richard

Richard upił mały łyk piwa.
- Ale ja jej nie skończyłem - odparł. Wtedy jeden z złonierzy w tawernie wstał i lekko sie chwijąc krzyknął.
- Umarł król, niech żyje król!
- Nie mamy króla idioto! - krzyknął inny i rucił we wznoszącego toast kuflem, ktory przciął ze świstem powietrze tam gdzie kiedyś znajdowała się głowa żołdaka, ale teraz leżała na podłodze i głośno chrapała.

Isi

- W takim razie, proszę, kończ. Byle szybko, bardzo mnie ciekawi, co masz mi do powiedzenia - odpowiedziała znudzona, przez cały czas przyglądając się człowiekowi, który rzucił kuflem.

Richard

Smok uśmiechnął sie pod nosem.
- Nią wątpie że Cie ciekawi - powiedział ironicznie - Co do twojego pożegnania ... nie jestem typem który słucha innych ludzi - spojrzał w strone okna za którym właśnie przemaszerowywało wojsko - Zbliża się burza - mruknął sam do siebie

Isi

- W takim razie czas zmienić typ, póki nie będzie za poźno - prychnęła.
W tym czasie do stolika podeszła kelnerka i podała elfce zamówiony napar. Isilra wzięła go z wdzięcznością i ogrzała zmarznięte dłonie o gorący kubek. - Burza - powtórzyła cicho domyślając się, co jej rozmówca zauważył za oknem.

Richard

- A czemu miało by byc kiedykolwiek za późno ? - zapytał Richard, uśmiechając się w duchu - Idealny czas dla żołnierzy - dodał.

Isi

- Zawsze kiedyś przychodzi takie "za późno" - mruknęła, upijając łyk naparu. Skrzywiła się słysząc ostatnie zdanie i spojrzała na mężczyznę nieprzyjaźnie.

Richard

- Nawet jak przyjdzie to nie będę sie miał czasu tym martwić - odpowiedził nie zwarzając na wzrok elfki dodał - Wojaczka to najpiękniejsza rzecz na świecie.

Isi

- W takim razie życzę, aby przyszedł jak najszybciej - odparła już lekko zirytowana rozmową. - Oczywiście, rzeź niewinnych stworzeń to najpiękniejszy widok na świecie - dodała ironicznie i zapatrzyła się gdzieś ponad ramieniem mężczyzny.

Richard

- Wskaż mi choć jednego niwinego to zostane kapłanem - odpowiedział Richard - Jak jest wojna to i będzie taki dzień.

Isi

- Możesz już wyruszać do klasztoru - mruknęła uśmiechając się przez chwilę rozbawiona krótkowzrocznością Richarda. - Owszem, zawsze musi nadejść taki dzień. Szkoda, że tacy jak ty na siłę go szukają.

Richard

- Jak wskażesz mi odpowiednią osobe to zawsze moge wylądować w klasztorze - powiedział rozbawiony. Przez całe swoje życie nie spotkał ani jednej niewinnej osoby każdy ma cos na sumieniu - A może to ten dzień poszukuje mnie?

Isi

- Bardzo chętnie ci pokażę takie osoby, nawet dziesiątki takich istot - odparła wzruszając ramionami. - To nie problem.
Upiła kolejny łyk naparu i spojrzała uważnie na mężczyznę.
- Nie, to ty go poszukujesz.

Richard

- A więc je pokaż - odparł Smok.
- Czemu uważasz że ja go poszukuje ? Nawet mnie nie znasz - powiedział spokojnie Richard.

Isi

- Każdy żołnierz szuka śmierci - odpowiedziała prosto. - I chyba każdy mężczyzna - dodała już dużo ciszej i westchnęła patrząc przez okno. - Więc patrz - mruknęła, wypijając napój i kiwnęła głową w stronę okna za którym znów maszerowało wojsko, a dwójka ludzkich dzieci uciekło dosłownie spod ich nóg. Elfka uśmiechnęła się pod nosem.

Richard

- Chodzi ci o dzieci czy o wosjko ? - zapytał z uśmiechem - Jeżeli chodzi Ci o dzieci to one też nie są niewinne. Każde ma cos na swoim sumieniu, kradzierze, rzucanie kamieniami, wyśmiewanie się. Powiec gdzie tu niewiności ? - zapytał. Chwilę milczał nim znów przemówił.
- Nie szuka śmierci, tylko sprawiedliwości. Śmierci szuka szlachta która bawi się w wojne bo jest znudzona swoimi balami.

Isi

- Chodzi mi o dzieci - potwierdziła. - Nawet ludzkie - uśmiechnęła się pogardliwie. - Dlaczego zakładasz, że każde ma coś na sumieniu?
Dziewczyna dopiła napar i oparła głowę na rękach. Zamyśliła się.
- Przecież nikt ich nie zmusza.

Richard

- A czy powiedziałem że nawet My jesteśmy niewinni ? - zapytał, a po chwili dodał - Bo widziałem już wystarczjąo na tym świecie, żeby wiedzieć że niewinności istnieje tylko w bajkach dla dzieci. - zastanowił sie chwile nad ostatnimi słowami Is, on nie miał wyboru musiał zostać Smokiem - Wielu nie ma wyboru - powiedział wreszcie.

Isi

- Niewinność istnieje w dzieciach, w zwierzętach... - powiedziała cicho, wciąż zapatrzona w jakiś punkt na ścianie i jakby nieobecna. - Zawsze jest wybór, tylko czasami... - zawiesiła głos. - Nieważne.
Isilra westchnęła i spojrzała po gościach karczmy. Zaczęła bawić się stukając o krawędź kubka paznokciami.

Richard

- Powiedz co miałaś powiedzieć - poprosił Richard, wypiając reszte piwa.

Isi

- Naprawdę nieważne, nie przeznaczone dla twoich uszu - mruknęła nieprzyjemnie i wstała. - Wybacz, chciałabym wrócić zanim zaczniecie palić lasy - dodała, biorąc płaszcz i poprawiając kapelusz. - Żegnaj, nie sądzę abyśmy się spotkali przed twoim ostatnim dniem.
Isilra założyła na siebie płaszcz, zostawiła kilka monet na stoliku i poszła do stajni połączonej z gospodą.

Richard

Richard wstał i stnął w drzwiach prowadzących do stajni.
- Uważaj w drodzę - powiedział - Elfy ruszyły na wojnę - a po chwili dodał - Może jeszcze kiedyś się zobaczymy, nikt nie zna wyroków Amerra. Jeżeli nie będą Cie chciali przepuścić przez brame powałaj się na Richarda, Wielkiego Mistrza smoków. Żegnaj, nieznajoma - gdy skączył wrócił do sali i zmaówił drugie piwo.

Isi

Isilra prychnęła. Powołaj się na Richarda, Wielkiego Mistrza Smoków... przedrzeźniała mężczyznę w myślach. Elfy ruszyły na wojnę... ciekawe, co jeszcze. Chyba bardziej powinnam się bać, żeby jakiś rolnik nie zamordował mnie na trakcie. Przygotowała konia do podróży, sprawdziła wszystko i wyprowadziła go ze stajni. Wskoczyła na Cerbina i ruszyła w stronę bramy.

Richard

Richard wstał od stołu i podzedł do włściciela tawerny, zamienił z nim kilka słów i wszedl do stajni. Z której po chwili wyjechał na szyarym koniu.

Avadur

Avadur wszedł do karczmy, zamówił piwo i usiadł przy jakiejś ławie w kącie sali, pijąc powoli. Na szczęście nie spotkał Richarda.

Kilka godzin później Avadur wyszedł z karczmy.

Richard

Richard wjechał do stajni, zostawił konia. I pośpiesznie z niej wyszedł. Kierując się w stronę twierdzy.