Amerraind RPG

Samael

Gospoda "Wpół drogi" to doskonałe miejsce gdzie podróżnicy niewpuszczeni do miasta mogą spędzić noc.
Karczma jest własnością jednego z farmerów. Sam budynek znajduje się niedaleko Akkii, zaraz przy olbrzymim polu parzenicy.
W środku znajdują się drewniane ławy, bar, beczki pełne piwa oraz wolne pokoje. Tyle...
Oczywiście gośćmi są przeważnie chłopi.

Samael

Samael wszedł do ciepłej gospody. Po lewej stronie trzaskał ogień z komina.
Farmerzy spojrzeli na niego, niektórzy się uśmiechnęli i grzecznie przywitali. Pamiętali go...
- Witaj Samaelu - rzekł karczmarz - Znowu się spotykamy, dużo czasu spędziłeś w Akkii, gdzie teraz wyruszasz? Napijesz się czegoś? Napisałeś coś nowego? Chcesz pokój? Ten który zająłeś ostatnio jest wolny...
Nie przerywał farmerowi. Przyjął butelkę wina [^^] i napił się łyka.
- Cóż, sam nie wiem. Mój umysł zmierza teraz do Valen Argus. Ale rozsądek już nie... Tak ten sam pokój.
- Widzę że jesteś...
- Nie. Nie jestem zmęczony.
- Dobrze zostawię cię samego...

Damon

Drow wszedł do gospody. W środku panowało miłe ciepło. Nieśpiesznie usiadł przy najbliższym stoliku.
Czekał. Sam nie wiedział czemu, ale czuł że warto ... chyba.
Ale Czekał.

Samael

Robiło się późno, a w karczmie zbierało się coraz więcej osób. Samael rozglądał się za wolnym miejscem.
- Nie zagrasz nam nic? - zapytał karczmarz
- Nie w tym momencie - rzekł opierając głowę - Nie jestem w stanie...
Wstał i ruszył do jednego ze stolików, po jakimś czasie dostrzegł że ktoś przy nim już siedzi. Przysiadł się.
- Witam. - przywitał się.

Damon

Drow podniósł powoli wzrok na nieznajmoego i kiwnął głową.
- Niech twoje dni i noce na tym świecie będą długie - powiedział

Samael

- Zwłaszcza noce... - rzekł, nalewając sobie wina - Wybierasz się do Akkii?

Damon

Drow pokręcił głową .
- Nie. W okolice gór Brearskich. - powiedział, nastepnie nalał sobie wina - A Ty nieznajomy ?

Samael

- Podążam do Valen Argus - rzekł po dłuższej chwili - A góry Brearskie to raczej nie miejsce na spacery. Jaki jest powód że właśnie tam wyruszasz?

Damon

- Ważny - odparł lakonicznie Drow, popatrzył przez chwile na trakt widoczny za oknem a nastepnie powiedział - Dawno nie byłem w stolicy.

[ On pozna że Damon to skrytobójca ? ^^ ]

Samael

[Mnie bardziej zastanawia czy pozna że jest drowem ^^. Jak jest ubrany? ma płaszcz na sobie? Zasłoniętą twarz? A że skrytobójca? Może poznać że wisiał, a teraz żyje]

- Stolica to dziwne miano dla Valen Argus - rzekł spokojnie - Zwłaszcza gdy nazywa je tak elf, krasnolud czy drow... W końcu oni mają swoje "stolice". Dla mnie jest to "królewskie miasto". Lepiej brzmi...

Damon

[ Ma płasz, ale nie ma kaptury na głowie, to powinien poznać ^^ ]

Cień ponurego uśmiechu przebiegł przez twarz drowa.
- Niektorzy w ogóle nie mają stolicy - powiedział spokojnie.

Samael

- Racja, dlatego pojęcie stolica jest dla mnie przesadnie - rzekł ściągając płaszcz, a po dłuższej chwili - Zastanawia mnie jak udało ci się przeżyć.

Damon

Cholera .... Drow uważnie przypatrywał się przez chwile Samaelowi. A gdy wreszcie przemówił, głos miał opanowny. I Amerrowi za to dzięki.
- Nie wiem o czym mówisz

Samael

Samael przewrócił oczami i westchnął.
- Nie wiesz? To ci przypomnę. Dałeś się złapać i ci łap na placu ścieli. - rzekł spokojnie - Już wiesz o co chodzi, czy chcesz z dokładnym opisem?

Damon

Drow milczał przyswajając sobie słowa Samaela, upił mały łyk wina ... tak żeby nerwy uspokoić. Naszczęscie ręce mu się nie trzęsły.
- Musiał mnie pan z kimś pomylić

Samael

- Aha, a więc jak ci na imię? - rzekł spokojnie, z lekkim uśmiechem na ustach

Damon

Tutaj cie mam, przyjacielu. Drow lekko się uśmiechnął i odpowiedział
- Damon Zajhin z Verig - a nastepie zapytał - A tobie ?

[On prawdziwego imienia nie podał podczas egzekucji... ]

Samael

- Samael, więcej wiedzieć nie musisz - mówił nadal pełen spokoju - A więc mam do czynienia z drowem o wielu imionach. Rozumiem że nie masz ochoty o tym rozmawiać... Damonie. Lubisz zabijać?

["Lubisz zabijać?" no pewnie, każdy lubi, tak jak kremówki każdy lubi - fajne pytanie Wink

]

Tak, to było pytanie tego typu ^^. A on odpowie - Nie, wolę jeździć konno...

Damon

- Mam tylko jedno imię - powiedział, odgarniając włosy z czoła - Nigdy nie zabiłem - Chyba orka odedzwał się złośliwy głosik w jego głowie.

Samael

- A więc Zajhin to nazwisko? - uśmiechnął się jeszcze bardziej - A ja mogę przyznać że zabiłem...

Damon

- Tak. Nazwisko - drow zmierzył wzrokiem Samaela. Jedem ruch i ma poderżnięte gardło ... warto ? ... nie narazie nie, najpierw trzeba się dowiedzieć co wie - Jeżeli myśli pan że zrobi to na mnie wrażenie to jest w błędzie.

Damon przypatrywał się towarzyszowi rozmowy, a gdy ten nie odpowiedział wstął. Rzucił kilka monet na stół.
- Dziękuje za rozmowe - Wyszeł.

Samael

[A ja chciałem być miły xD
Jak ja nie lubię jak odchodzicie i do tego piszecie że NIC NIE ODPOWIEDZIAŁ. On zawsze odpowiada, tylko Bardusia nie było...]

Samael położył nogi na stole i oparł się wygodnie. Już taki był, chłodny, niemiły, choć nigdy nie starał się takim być. Przynajmniej zajął stolik (^^).

Isi

Dziewczyna weszła do gospody i zajęła stolik. Zdjęła płaszcz, położyła tobołek obok siebie na krześle i zamówiła nalewkę miętową. Zapytała również o nocleg. Czekając na zamówienie przyglądała się gościom.

Kelnerka przyniosła zamówienie, a Isilra przestała interesować się otoczeniem. Szybko wypiła napój i wstała od stolika. Zabrała płaszcz i tobołek, po czym podeszła do karczmarza krzątającego się za barem. Pogadała z nim kilka chwil, uśmiechnęła się, rzuciła kilka monet na lade i poszła po schodach na górę - do pokoi gościnnych. Była tak zmęczona, że musiała odpocząć.

Wstała w nocy, ubrała spodnie i buty. Przeczesała się i odświeżyła, po czym zabrała tobołek, otworzyła drzwi kluczem i zeszła do dół, do centralnego pomieszczenia gospody. Pomimo tego, iż była już późna godzina i zaczynała się noc, w środku było pełno ludzi. Tłum i głośne krzyki. Isilra z ledwością przepchnęła się do przed chwilą zwolnionego stolika. Zawołała kelnerkę i zamówiła coś lekkiego do jedzenia i gorącego do picia. Długo czekała, zanim dziewczyna wszystko przyniosła, ale uznała, że warto było. Jedząc przyglądała się wesołym gościom.
Kiedy skończyła, zabrała tobołek, zarzuciła na siebie płaszcz i wyszła z gospody.

Samael

Samael wstał rześki, przebrał się i zszedł na doły. Tej nocy w gospodzie było podejrzanie cicho, nikt się nie bawił, nie śpiewał.
Podszedł do karczmarza, ten miał już przyszykowany dla niego tobołek z żywnością na drogę. Podziękował i wyszedł żegnając wszystkich.

Chłopie, prawie zeszłam na zawał xD

xDDDD

Finegas Lehel

Finegas, nieco zmęczony - przecież w ogóle nie spał tej nocy - usiadł przy jednym ze stolików w gospodzie, zupełnie pustej tego poranku. Gdy podeszła do niego kelnerka, poprosił o wino orzechowe i pieczeń z zająca. Był głodny jak wilk. Przeczuwał, że coś go jeszcze zaskoczy w tej gospodzie, w pół drogi do stolicy, do której nie miał przecież wstępu. Niestety, był to jedyny trakt, który mógł go zaprowadzić bez komplikacji (prócz tych ze strony Richarda) do Gór Brearskich, a stamtąd na niewielką wyspę, gdzie mieścił się obóz wojenny elfów.

Finegas Lehel

Lehel spędził w karczmie trzy dni, po czym zebrał się, zapłacił gospodarzowi za gościnę i wyruszył w dalszą drogę ku obozie elfów.

[BARD! Prooooooszę! Zrób mi obóz!]

Arai Ralza

Demon wszedł do karczmy, zrzucajac kaptur z głowy. Kiedy elfka poszła odstawić konia do stajni, on zajął stolik i zamówil coś do jedzenia.

Isi

Isilra weszła do gospody, zdjęła kaptur z głowy i wypatrzyła stolik, przy którym siedział Ralza. Usiadła naprzeciwko demona i uśmiechnęła się.
- No cóż, muszę ci przyznać, że jesteś słodkim zwierzaczkiem - rzuciła. Miała bardzo dobry humor - chyba dlatego, że wreszcie opuściła to miasto.

Szatański post, Dej Wink

[yeah, yeah, yeah, zaraz sobie screena walnę xDDD]

Arai Ralza

Demon zdjął z twarzy chustę i po złożeniu w kostkę schował ją do kieszeni.
- Dzięki - mruknął. - Teraz zresztą już wiesz, dlaczego nie lubię koni - niepotrzebuję ich, poza tym wywołuję w nich strach, często się płoszą.

Richard

Richard wszedł do karczy. Rozjerzał się uważnie po wnętrzu. Dojrzał dwie znajome osoby. Podszedł do ich stolika.
- Witam - powiedział obojętnym tonem - Można się dosiąsi ?

Arai Ralza

- Siadaj - odparł Ralza. - Co tu robisz?

Richard

- Wracam do stolicy - odparł siadając - A potem prawdopodobnie do Damaszku.

Arai Ralza

- Do Damaszku? - zdziwił się Ralza. - Po co? To bardzo odległy zakątek kraju, tam elfowie nie urzędują.

Richard

[ Damaszek według moich zamiarow miał być na granicy ... ]

Arai Ralza

[Dobra, odpisuj - jak na granicy, to jeszcze można zaliczyć, zę w kraju, nie? Wink

]

Richard

- Z Damaszku moge wszystko kontrolować. I przeprowadzać wypady zbroje. Jeżeli niegocjacje się nie powiodą.

Avorn

Błysk. Coś zawirowało i na środku sali pojawił się Avorn. Podszedł do szynkwasu, zamówił wino oparł się plecami o blat i zaczął rozglądać po karczmie.

Isi

Isilra dopiero po kilku chwilach ocknęła się z zamyślenia.
- O, witaj - mruknęła, uśmiechając się do Richarda.

Arai Ralza

Demon dyskretnie dotknął miejsca na udzie, gdzie w specjalnej kaburze miał schowane cenne dokumenty.
- Powiodą się - zapewnił. - Mam przynajmniej taką nadzieję.
Demon obrócił wzrok, kiedy zobaczył błysk kątem oka. Mag? Drow? RAlza przyglądał mu się bacznie. Było w nim cos znajomego.

Avorn

Avorn skupił swoją uwagę na Isi. Urodziwa pół elfka wydała mu się niezwykle interesująca.

Richard

- Ja też mam taką nadzieje - odparł Richard - Wojna nie jest nam teraz na rękę - dodał.

Isi

- Rozumiem, że o czymś nie wiem - mruknęła, pomimo wszystko przyjaźnie uśmiechnięta i odchyliła się na krześle. - Jak się czujesz, żołnierzyku? Kac nie męczy?

Richard

Richard się zaczerwienił. Siedział jak spiorunowany, ale po chwili nachylił się do Is i syknął.
- Milcz ... elfko

Isi

- Bo co, smoczku? - zapytała zaczepnie. - Nie masz ochoty może na kufel piwa? - Zaśmiała się, świetnie bawiąc się kosztem mężczyzny.

Avorn

Avorn postanowił zaszaleć. Wszedł na blat ujął kielich w dłoń.
- Chwiałbym wznieść toast. Za wojnę, która może wreszcie wróci tę ziemie ich prawowitym właścicielom – uniósł kielich spojrzał na pół eflke przenikliwym wzrokiem i wypił jego zawartość.

Arai Ralza

Demon spojrzał najpierw na elfkę, później na Richarda. Uznał, że nie będzie się mieszać. Cały czas dyskretnie spoglądał na drowa. Wrażenie, że skądś jest mu znajomy, nie dawało demonowi spokoju. Słysząc toast podniósł się kieliszek z czystej kurtuazji, jednak nie wypił. Za takie rzeczy nie będzie pił, tym bardziej, że może to mu przysporzyć kłopotów w chwili, kiedy musiał ich unikać.

Richard

Richard zacisnął pieści. Najchętniej wstał by i odrąbał tej panisi łeb. Ale się powstrzymał ... narazie.
- Po co targasz za sobą tą panienke ? - zwrócil się w stronę Ralzy - Aż tak Ci dogadza ? - zapytał się ironiczym tonem.

Arai Ralza

Demon spojrzał na Richarda morderczym wzrokiem.
- Uważaj sobie... - warknął.

Isi

- Kochanie, aż tak bardzo chcesz się przekonać, jak dobra jestem w łóżku? - odparła kwaśno, wstając i patrząc wściekle na Richarda. - Chyba dałam ci do zrozumienia ostatnim razem, co o tobie myślę.
Uśmiechnęła się odwracając głowę w stronę drowa.

Richard

Richard chwycił kielich z tacy ktora właśnie przenosiła kelnerka.
- Moge mieć tysiące takich jak Ty - syknąl Is na ucho.
- Chce wznieśc toast! - zaczłą głośno Richard - Za dynastie Merów! Za Kriega! Za Nieśmiertelnego Cesarza! Umarł Król, Niech Żyje Król! - wypił zawartośc kielicha.