Amerraind RPG

Arai Ralza

"Pod czerwonym powojem" jest jesdną z przedniejszych karczm w mieście - podają tu najlesze wino w całym Amerraind. Nie ma godziny, kiedy większość stolików nie jest zajęta. To tutaj kupcy dobijają interesów, a większość mieszkańcy Akkii spotykają się po długim dniu pracy.
[Z karczmarką/karczmarzem na razie się wstrzymam, bo Niziołek chyba będzie chętny na ten lokal Wink

]

Isi

Addan z dwiema półelfkami na grzebiecie dotarł wreszcie pod karczmę. Isilra poklepała konia po szyi i rozejrzała się i poczekała, aż Fay zeskoczy na ziemię, co zaraz po niej również uczyniła. Z wprawą przywiązała konia do belki obok innych rumaków i spojrzała na niebo - było całkiem ładnie, nie powinno padać. Dziewczyna wzięła swoją torbę i razem z przyjaciółką weszły do karczmy.

Fay Wolfwing

Isi i Fay weszły do karczmy. Usiadły przy najodleglejszym stoliku.
- No więc? - spytała druidka.

Isi

- Może zamówimy coś do picia? - zapytała Is rozglądając się po pomieszczeniu. - Chociaż chyba mnie nie stać, jak mówiłam, oszczędzam ostatnio każdy miedziak. Masz coś? - Dziewczyna sięgnęła do kieszonki w torbie, którą wcześniej przewiesiła przez ramię krzesła i wyjęła kilka miedziaków, które położyła na stół. - Dobra, wystarczy, tyle moge poświęcić - mruknęła i zawołała na dziewczynę roznoszącą zamówienia.

Fay Wolfwing

- Wiesz, ostatnio zostałm okradziona... - Fay podrapała się z zakłopotaniem po głowie.

Avadur

Do karczmy wszedł Avadur, jak zwykle spragniony, jakby obiegł kilka razy całe miasto. W rzeczywistości przeszedł sie spacerkiem od Strażnicy do Południowych Posiadłości, jednak żaden pretekst do wypicia dzbana wina nie jest dość lichy, toteż kapitan zdecydował się wstąpić do karczmy, w której nigdy wcześniej nie bywał.
Avadur wszedł i rozejrzał się dookoła - było dosć tłoczno, ale nie przesadnie. W końcu zasiadł przy stoliku na samym środku izby i zawołał głośno:
- Hej, karczmarzu! Dajcie mi tu dzban najlepszego wina!
Po chwili został obsłużony, więc nalał sobie wina do szklanicy i wypił. Było wspaniałe, toteż na jego twarzy wykwitł uśmiech zadowolenia.

Isi

Is kiwnęła jedynie głową i zamówiła u dziewczyny dwa napary ziołowe i spojrzała na Fay.
- Ty? Okradziona? Nie wierzę, żaden złodziej nie ma przecież z tobą szans - skomentowała kończąc prychnięciem. - Co to za facet? - zapytała, zakręcając ciemne włosy na palcu i wskazała głową na głośnego mężczyznę pośrodku pomieszczenia.

Branwen

Stanęła przed karczmą wyglądającą na nieco luksusową. Otępiający ból głowy uniemożliwiał dziewczynie myślenie, jednak jedna refleksja zdołała nawiedzić jej głowę
Klina klinem? Czemu nie...
Usiadła przy barze i zamówiła miód pitny.

Fay Wolfwing

- Nieco się zamyśliłam i... No, nieważne. Lepiej szybko mi powiedz, to co miałaś.
Fay obrzuciła spojrzeniem faceta, który przed chwilą wszedł. Już go gdzieś widziałam...

Branwen

Dziewczyna napiła się i od razu wyczuła luksus lokalu - napój był przedni. Zadowolona rozejrzała się po sali i pierwsze co jej sie rzuciło w oczy, to kapitan straży. Ponieważ był to dobry pretekst do pogłębienia profitowych znajomości Branwen podeszła do jego stolika i zapytała:
- Mogę się dosiąść?

Isi

- Lubię jasnowłosych - mruknęła zakładając nogę na nogę i ignorując słowa przyjaciółki. W tym czasie dziewczyna zdążyła przynieść ich zamówienie.

Avadur

Avadur drgnął, pijąc już trzecią, poteżną szklanicę. Szlag, znowu ta drowka...
- Czemu nie - powiedział, marszczac brwi, ale tylko tyle po sobie pokazał. Kapitan Straży nie moze być rasistą, Straż jest znana z tolerancji względem wszystkich odmiennych ras, powtórzył sobie w myślach przepis z regulaminu.

Fay Wolfwing

- Isi...! Jeśli zamierzasz długo tak omijać ten temat, to w końcu nie wytrzymam! Mogłaś mi nie mówić o tym wczoraj, jeśli chciałaś tak długo trzymać szczegóły w tajemnicy.

Branwen

Branwen usiadła, zadowolona.
- Bo skoro już przez jakiś czas skazani będziemy na swoją obecność w tym mieście - uśmiechnęła się promiennie dając do zrozumienia, że nie ma nic przeciwko temu skazaniu - To możemy się lepiej poznać i w ogóle... jestem Branwen - zakończyła, wyciągając dłoń do mężczyzny

Isi

- Tak, tak, oczywiście, już ci mówię - odpowiedziała przyglądając się dziewczynie, która przysiadła się do tego 'głośnego mężczyzny' jak zdążyła nazwać go w myślach. Postarała się skupić jednak na słowach przyjaciółki.
- Bo widzisz... mnie również coś ukradziono i muszę to odzyskać bez względu na wszystko.

Avadur

Avadur chrząknął, żeby dodać sobie powagi.
- Jestem kapitan Avadur, Kawaler Straży Królewskiej - powiedział oficjalnym tonem, ściskając rękę dziewczyny. - Wina? - dodał po chwili już zwykłym, pełnym pijackiej poufałości głosem.

Fay Wolfwing

- Ukradziono? Co takiego?

Branwen

- Jasne! - trochę za szybko i zbyt chętnie odpowiedziała Branwen, podsuwając swój kufel. Po chwili zreflektowała się i już normalnie dodała - Znaczy, bardzo chętnie. Wypijmy za całą Straż Królewską! - podniosła już pełne naczyniel i zaśmiała się głośno

Isi

Is westchnęła przez chwilę jeszcze przyglądając się blond włosemu mężczyźnie i dziwnej kobiecie, po czym całkowicie przeniosła uwagę na Fay.
- Pamiętasz mój naszyjnik, który dostałam jeszcze od matki? Był w nim... bardzo wartościowy kamień o pewnych... niezwykłych właściwościach. Kiedy niedawno odwiedziałam stolicę ktoś mi go zwinął i tyle go widziałam.

Avadur

- Dziwny toast - mruknął Avadur, uśmiechając się pokrętnie. - Ale dobrze wiedzieć, że jeszcze ktoś w tym mieście ma ochotę wypić za Straż... Zwłaszcza dr... Eeee... No to zdrowie! - zawołał na cała karczmę Avadur, ukrywając twarz za szklanicą. Cholera, dowaliłem...

Branwen

Branwen zbyt mocno postawiła kufel na stole i spojrzała wyzywająco na Avadura. Miała już nieco w czubie i lepej nie było jej nie drażnić.
- Masz jakiś problem z drowami? - zapytała napastliwie

Fay Wolfwing

- Hmm... Jaki kamień? Jakich właściwościach? - Fay zmarszczyła brwi.

Avadur

- E, nie - burknął Avadur, spuszczając głowę nisko.
Nalał sobie koeljną szklanicę i wypił duszkiem do dna. Już siódma, zaczynało mu szumieć w głowie.
- Ja tam do drowów nic nie mam, tylkom się przyzwyczaił, że to takie wredne czarnuchy i tyle. Ja wiem, że nie wszystkie, ale sie przyzwyczaiłem.

Branwen

Branwen rozczuliły słowa Avadura, pociągnęła nosem i klepnęła go przyjacielsko w ramię - Nie duś tego w sobie, wygadaj się - zabełkotała, chowając nos w kuflu

Isi

Is westchnęła po raz kolejny i wypiła trochę napoju.
- Taki tam, wiesz, do uzdrawiania - mruknęła niechętnie.

Fay Wolfwing

- Isi... Jeśli mam ci pomóc, to mogłabyś nieco dokładniej mi o wszystkim opowiedzieć.

Avadur

Avadur pokręcił głową.
- E, nic to - mruknął. - Jak żem miał czteranaście lat, to mi drowy tatuśka zaciukały i tyle. Musiałem w świat ruszyć i sam na siebie zarobić. To i spuszczałem łomot iludziom, jak mi ktoś zapłacił. A więzieniu gościłem tak często, że w końcu wylądowałem w Straży.

Isi

- Nie sądzę abyś mogła mi pomóc, na razie moim największym kłopotem jest brak kasy na spłacenie długów. I to wszystko przez jakiegoś durnego chłystka! - warknęła głośno i uderzyła pięścią w stół.

Branwen

- Szmutne - wymamrotała nie unosząc głowy - Moją mamusię tak drow urządził, że teraz ja tu siedzę... A ona arystokratka była, nie ma co... jej starzy się nie ucieszyli - roześmiała się wgłos, po czym położyła głowę na stole

Avadur

- Ech, okrutne to życie - westchnął Avadur, opierajać sennie brodę na dłoni. - JESZCZE WINA! - ryknął po chwili.

Branwen

Podskoczyła na swoim miejscu gwałtownie unosząc głowę
- WŁAŚNIE, WINA! - zakrzyknęła za swoim towarzyszem

Isi

Is odwróciła gwałtownie głowę i spojrzała na wrzeszczącą parę.
- Przymknijcie się wreszcie! - warknęła głośno zmrużąc oczy. - Co mówisz, Fay? - zapytała, bo wydawało jej się, że przyjaciółka coś mówi.

Fay Wolfwing

- Pomogę ci! W końcu jesteśmy przyjaciółkami!
Fay obdarzyła dwóch osobników domagających się wina zdenerwowanym spojrzeniem.

Branwen

- SAMA SIĘ PRZYMKNIJ! - odkrzyknęła, po czym zaśmiała się, zachwiała i upadła pod stół, gdzie po kilku sekundach zasnęła słodko.

Avadur

Avadur poczuł, że Straż została urażona.
- Cicho tam! - krzyknał do nieznajomej. - Bo do celi zamknę, ty... ty... czarownico, ty!

Isi

Isilra odwróciła się ponownie. Nie daruję... mruknęła do siebie i wstała z miejsca prawie wywracając krzesło. W kilka sekund znalazła się przy mężczyźnie.
- Jak mnie nazwałeś, ułomie?! - syknęła.
Nie miała pojęcia kim on jest, ale nawet nie zastanawiała się nad stwierdzeniem iż zamknie ją w celi.

[Do tego sympatycznego posta poniżej, o Wink

Jaki tam znowu szacunek Razz

]

Avadur

- A jakżeś słyszała?! - zapytał głośno Avadur, wstając i poprawiając pas. - Cicho mi tu, mówię, bo do celi zamknę! Spokój ma być w moim mieście, ot co!

Isi

- Jak śmiesz tak do mnie mówić?! - wrzasnęła nieznajomemu prosto w twarz. Dzień zapowiadał się paskudnie, co dodatkowo wyprowadzało ją z równowagi. - Twoje miasto?! Chyba jak leżysz uchlany pod stołem! - rozzłościła się całkiem, czekała tylko na kolejny obelżywy gest mężczyzny. Co za niewychowane miasto! Co za durni ludzie!

Fay Wolfwing

- Isi! Nie przyszłyśmy tu, żeby się kłócić!

Avadur

Łoj, cholera, nawet wina się nie mozna napić spokojnie, pomyślał Avadur, uśmiechajac się gorzko i przykładajac po dziecinnemu palec do ust.
- Cśśśś - syknął. - Już, cśś, bo mi koleżankę obudzisz - powiedział, wskazując ruchem głowy na śpiącą drowkę i siadając cieżko. W międzyczasie podali kjolejny dzban wina, więc kapitan na pewno będzie spokojny przez jakiś czas.

Isi

Is prychnęła i pokręciła głową, ręce wsparła na biodrach.
- Pijak - skomentowała krótko. Już ja sobie ciebie zapamiętam ptaszku.
Dziewczyna odwróciła się i wróciła do stolika.
- Przepraszam, nerwy mnie noszą - mruknęła siadając z powrotem i pochylając się nad kubkiem.

Fay Wolfwing

- Niepotrzebnie. Teraz opowiedz mi o tym trochę więcej.

Isi

Isilra potrząsnęła głową.
- Nie ma o czym rozmawiać, poradzę sobie - odpowiedziała bawiąc się uchem od kubka.

Fay Wolfwing

- Isi! Zrozum, chcę ci pomóc. We dwie zrobimy to szubciej...!

Isi

- Fay, proszę cię nie mieszaj się, muszę tylko zarobić trochę pieniędzy, wiesz, że mam swoje sposoby - odparła, mrugając do koleżanki i starając się ugodzić tym sprawę. - A poza tym gdzie twój amator? - zapytała chcąc zmienić temat.

Fay Wolfwing

- Po co ci pieniądze? Przecież mówiłąś, że cię okradziono...
Fay nie dała zmienić tematu i zignorowała pytanie Isi.

Isi

- Przecież nie ze wszystkiego, nie dałabym się - zaśmiała się trochę sztucznie. - Jedynie ten wisiorek z kamieniem. Tak bardzo chciałam go odzyskać, że przez doszukiwanie się informacji popadłam w małe długi, w zastaw dałam Cerbina, zresztą wspominałam ci już o tym, nie warto się powtarzać.

Fay Wolfwing

- Ale nawet, jeśli zarobisz pieniądze, nie wiesz, kto cię okradł, prawda? Chyba że jeszcze coś ukrywasz...
Fay przekrzywiła głowę.

Isi

- Nie, nie wiem kto mnie okradł - odpowiedziała szybko. - Ale teraz muszę koniecznie odzyskać mojego konia. A potem, wiesz, jak zawsze coś się wymyśli.

Fay Wolfwing

- Jasne... I to wszystko było takim sekretem, którego nie chciałaś ujawniać przy wszystkich?