Amerraind RPG

Ataru Sho · Wysłany: Nie 18:18, 25 Mar 2007 Temat postu:

Najpierw odpowiedział na pytanie dziewczyny.
- Pochowałem go. - powiedział i zwrócił się do Araia - Kiedy go znalazłem wskazał ostatkiem sił na nóż i mruknął coś w stylu "Arai Ralza".

Arai Ralza · Wysłany: Nie 18:20, 25 Mar 2007 Temat postu:

- W związku z tym? - drążył demon.

Ataru Sho · Wysłany: Nie 18:21, 25 Mar 2007 Temat postu:

- Postanowiłem, ze powinienem go tobie oddać. - powiedział i wdrapał się na drzewo.

Arai Ralza · Wysłany: Nie 18:23, 25 Mar 2007 Temat postu:

Ralza wziął do ręki nóż. Zastanawiał się przez moment, czy taka była wola Seza - czy miał go otrzymać, czy może nóż ten miał wylądować w jego trzewiach. Nie wiedział. Schował jednak nóż za pasek i spojrzał na elfa.
- Jak sie nazywasz? - zapytał.

Ataru Sho · Wysłany: Nie 18:24, 25 Mar 2007 Temat postu:

- Ataru Sho, pół elf z wioski Kra-Khan - powiedział spokojnie.

Arai Ralza · Wysłany: Nie 18:26, 25 Mar 2007 Temat postu:

- Więc do zobaczenia, Ataru.
Demon objął Katherine i obrócił się w stronę alejki.
- Chodźmy stąd - szepnął.

Ataru Sho · Wysłany: Nie 18:26, 25 Mar 2007 Temat postu:

- Żegnaj - powiedział chłopak dalej siedząc na drzewie.

Katherine Misch · Wysłany: Nie 18:26, 25 Mar 2007 Temat postu:

- Z Tobą wszędzie - szepnęła i poszli.

Ataru Sho · Wysłany: Nie 18:27, 25 Mar 2007 Temat postu:

Chłopak zszedł z drzewa i pomaszerował w kierunku straganów.

Arai Ralza

Demon i Kath przybyli do parku i zajęli jedną z ławek w bocznych alejkach. Ralza nie wypuszczał swojej ukochanej z uścisku, cały czas patrząc się na nią z uwielbieniem.
- Szkoda, ze tak mało czasu zostało mi, aby opuścić ten kraj - westchnął.

Katherine Misch

- Pamiętaj: jadę z tobą. - Spojrzała na niego.

Arai Ralza

- Pamiętam - zapewnił. - Dziękuję, że zdobywasz się dla mnie na takie poświęcenie.
Demon ucałował w podziędze dłoń Katherine.
- Wiesz, że nigdy nie śmiałbym cię o to prosić.

Katherine Misch

- Całe życie podróżuje, więc czemu znów nie mam do tego wrócić? - zaśmiała się.

Arai Ralza

- Wiem, tylko... Teraz musisz opuścić kraj, w którym się urodziłaś, gdzie żyłaś do tej pory. Dla kogoś takiego, jak ja - dodał, co miało chyba negatywny wydźwięk.

Katherine Misch

- Ej, uśmiechnij się - powiedziała i złapała jego twarz w swoje dłonie. - Wszystko bym zrobiła dla kogoś takiego jak ty.

Arai Ralza

Dla demona? zakpił w myślach Ralza. Nie powiedział jednak tego na głos. Pocałował Kath, krótko, ale z uczuciem.
- Nawet nie wiesz, co mówisz - szepnął.

Katherine Misch

- Wiem, zapewniam cię, że wiem. Muszę ci coś powiedzieć... - powiedziała, a na twarzy zagościł niepokój.

Arai Ralza

Demon spojrzał na Kath wielkimi, czujnymi oczami.
- Tak?

Katherine Misch

- No bo, widzisz... - zaczęła niepewnie. - Ja... jestem... w ciąży.

Arai Ralza

Demon przez moment patrzył na Kath, lekko zdezorientowany, później jego twarz rozpromienił uśmiech. Przytulił Kath mocno, śmiejąc się radośnie.
- Bogowie, Kath, tak bardzo się cieszę - zaczął, po czym na moment spoważniał. - Też się cieszysz, prawda?

Katherine Misch

Dziewczyna była lekko zaskoczona.
- Cieszę się, nawet nie wiesz jak. Tylko po tobie to raczej innej reakcji się spodziewałam - dodała chichocząc.

Arai Ralza

Demon znowu przytulił Kathrine, uśmiech nie schodził z jego twarzy.
- Cieszę się - zapewnił. - Bardzo się cieszę.
Z każdego swojego dziecka tak się cieszyłem... dodał w myślach.
- Chyba nie dlatego chciałaś niedawno odejść?

Katherine Misch

- Nie, nie dlatego. I sama nie wiem dlaczego - dodała śmiejąc się. - Coś mi odbiło, wybacz.

Arai Ralza

- Nie mogę się na ciebie gniewać - odparł.
Ralza pocałował Kath w policzek.
- Długo o tym wiesz? - zapytał. Miał wyrzuty sumienia, że zostawiał Kath na tak długo samą.

Katherine Misch

- Od dwóch dni. - Uśmiechnęła się i spojrzała na Araia. - Powiedz, ale szczerze: ile dzieci już miałeś?

Arai Ralza

Demon zrobił zakłopotaną minę. Żebym to ja wiedział... Cztery żony... Z każdą... Jeszcze te kilka wpadek z początku...
- Około czterdziestu - odparł, niezwykle szczerze.

Katherine Misch

Dziewczyna nie była zaskoczona.
- Dziękuję za szczerość. - Pocałowała Araia w policzek.

Arai Ralza

- Myślałem, że się wściekniesz - zauważył. - Miałem setki kobiet i dziesiątki potomstwa, a ty nadal nie masz do mnie żalu o nic?

Katherine Misch

Dziewczyna zaśmiała się cicho.
- A miałam mieć? Mówiłam już. W każdym odnajduję dobrą stronę.

Arai Ralza

Optymistka... Dobrze, że do niej coś czuję, inaczej musiałaby zmienić światopogląd...
- Zostało mi dziewięć dni... - mruknął. - Chyba... Chyba nie będę mógł przez ten czas zbyt często z tobą przebywać. Wytrzymasz, prawda? Zawsze możesz liczyć na któregoś z moich ludzi - Zenas albo Asuz zawsze ci pomogą.

Katherine Misch

- Jasne, że wytrzymam. - Uśmiechnęła się do Ralzy i westchnęła.

Arai Ralza

- Coś się stało? - zapytał. - Wzdychasz tak smętnie...

Katherine Misch

- Nie, nic się nie stało. Zamyśliłam się po prostu - odpowiedziała, po czym spojrzała w niebo.

Arai Ralza

Demon przysunął się do Kath i wziął ją za rękę.
- Widzę, że coś się dzieje - zapewnił. - Powiedz.

Katherine Misch

- Naprawdę, nic. Wróciłam na chwilę myślami do momentu, gdy pierwszy raz cię zobaczyłam... - Uśmiechnęła się na wspomnienie tego dnia.

Arai Ralza

- Wtedy, kiedy wyglądałem jak poorany pługiem? - zaśmiał się. - Wiesz, że wtedy uratowałaś mi życie?

Katherine Misch

- Ale nie wyglądałeś na zadowolonego z tej wiadomości. A to porównanie mnie do anioła... Nawet nie wiesz, jak się wtedy zarumieniłam - powiedziała. Zaczęła się też głośno śmiać, przez co spadła z ławki, ciągnąc go za sobą.

Arai Ralza

Demon upadł na trawe obok Kath. Również się śmiał, prawie zdążył zapomnieć, jak nazwał swoją ukochaną aniołem.
- Pamiętam, że naprawdę wyglądałaś dla mnie jak anioł - zapewnił. - Pamiętam też, jak chciałaś mnie bronić przed królewskimi Smokami.

Katherine Misch

Katherine przytuliła się do Araia.
- Nigdy nie zapomnę tamtych chwil - zapewniła. - Albo, jak się dowiedziałam, że masz opuścić kraj...

Arai Ralza

Ralza zaśmiał się pod nosem.
- Myślałem, ze rozniosę Hansa za ten wyrok - zauważył. - Ale się powstrzymałem, dzięki bogom. To i tak łagodna kara, jak na zarzut, który mi postawił. No i cały czas mogę z tobą być, to się najbardziej liczy.

Katherine Misch

- Dziękuję - szepnęła i pocałowała Ralzę w policzek.

Arai Ralza

Demo uśmiechnął się, potrząsajac głową, aby zabrać z oczu kosmyki przydługiej grzywki. Po czym wstał i pomógł wstac Katherine.
- Ciemno sie już robi - zauważył. - Może wracajmy?

Katherine Misch

- Masz rację. Chociaż przeszłabym się jeszcze...

Arai Ralza

Demon zamyslił się na ułamek sekundy.
- Zaprowadzę cię w piękne miejsce - zapewnił i pociągnął Kath w jedną z bocznych uliczek, prowadzących w stronę portu.

Arai Ralza

Demon i ork przyszli do parku, zajmując przypadkową ławkę, którą minęli. Ralza długo zwlekał, nim zacznie coś mówić. Potrzebował zachęty.

Ataru Sho · Dołączył: 25 Mar 2007 Posty: 221 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 1/5

"Loki" wszedł do parku i usiadł na ławce. Pomyślał o swojej rodzinie

Grontahr

- Nie krępuj się – powiedział ork uśmiechnąwszy się.

Arai Ralza

Ralza westchnął, odchylajac głowę do tyłu.
- Za osiem dni opuszczam kraj - wyjaśnił. - A mam tyle niezałatwionych spraw, że mogę nie zdążyć z tym na czas.

Grontahr

- I w czym Grontahr może ci pomóc? - zaptał.

Arai Ralza

Ralza westchnął.
- Nie wiem po prostu, co robić - szepnął. - Ta sytuacja mnie przerasta, boję się, że nie zdażę. Miałem wziąć ślub, oddać ostatnią przysługę Damonowi, uwolnić swoich braci... Ach, szkoda wymieniać. chciałem tylko, żebyś mi poradził, czy warto ryzykować zostanie tutaj.
Demon odchylił głowę do przodu i rozejrzał się. Jego wzrok przykuł płomiennowłosy chłopak, kilka ławek dalej. Wyglądał na bardzo przygnębionego i bardzo zamyślonego.